Pracodawca wypowiedział Ci umowę, a Ty nie wiesz, ile jeszcze musisz dla niego pracować? A może chcesz zmienić pracę? Jeśli chcesz się dowiedzieć, jaki jest okres wypowiedzenia umowy o pracę, czytaj dalej.
Umowa o pracę zawierana jest na czas określony lub czas nieokreślony. Długość okresu wypowiedzenia jest uzależniona od stażu pracy u danego pracodawcy. Jeśli świadczysz pracę na podstawie umowy zlecenia, umowy o dzieło lub innej umowy cywilnoprawnej, pamiętaj że nie dotyczą Cię przepisy z zakresu prawa pracy, ponieważ te umowy są określone w kodeksie cywilnym.
Wypowiedzenie umowy o pracę to czynność jednostronna – co oznacza, że wypowiedzenia musisz dokonać Ty lub pracodawca – i wówczas stosunek pracy kończy się wraz z upływem okresu wypowiedzenia. Rozwiązanie umowy może nastąpić również na mocy porozumienia stron i wówczas również dochodzi do zakończenia stosunku pracy po upływie okresu wypowiedzenia, jednak okres wypowiedzenia może być za zgodą obydwu stron zmodyfikowany. Uwaga! Zgodnie z obecnie obowiązującym kodeksem pracy, taka modyfikacja może nastąpić tylko i wyłącznie na korzyść pracownika.
Oznacza to, że okres wypowiedzenia może zostać zmodyfikowany tylko i wyłącznie w sposób niosący korzyść dla pracownika – najczęściej jest to skrócenie okresu wypowiedzenia na prośbę zatrudnionego, który chciałby w jak najszybszym terminie podpisać umowę z nowym pracodawcą.
Okres wypowiedzenia umowy o pracę uzależniony jest od stażu pracy u danego pracodawcy – nie ogólnego stażu pracy pracownika. Różne są okresy wypowiedzenia w zależności od rodzaju zawartej umowy – krótsze terminy obowiązują w przypadku umowy na okres próbny i wydłużone okresy wypowiedzenia dla umów o pracę zawartych na czas określony bądź nieokreślony.
Dla umów zawartych na okres próbny (czyli umów zawartych na samym początku współpracy celem zweryfikowania, czy pracodawca i pracownik chcą pozostać w stosunku pracy, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące) okres wypowiedzenia wynosi odpowiedni:
– 3 dni robocze, jeśli okres próbny trwał nie dłużej niż 2 tygodnie,
– tydzień dla okresu próbnego dłuższego niż dwa tygodnie, ale krótszego niż 3 miesiące,
– 2 tygodnie w sytuacji, w której okres próbny trwał pełne 3 miesiące.
Umowy zawarte na czas określony lub nieokreślony mają dłuższe okresy wypowiedzenia, co ma na celu ochronę zarówno pracownika, jak i pracodawcy oraz zapewnienie możliwości znalezienia nowego zatrudnienia lub nowego pracownika przed ustaniem stosunku pracy. Zatem jaki jest okres wypowiedzenia dla umów na czas określony i nieokreślony?
Okres wypowiedzenia dla umów o pracę zawartych na czas oznaczony oraz nieoznaczony wynosi:
– 2 tygodnie, jeśli staż pracy pracownika wynosi mniej niż 6 miesięcy,
– 1 miesiąc w sytuacji, w której pracownik przepracował u pracodawcy więcej niż 6 miesięcy, ale mniej niż 3 lata,
– 3 miesiące, jeśli staż pracy wynosi 3 lata lub dłużej.
Uwaga: dla okresów wypowiedzenia liczonych w tygodniach, termin zaczyna się liczyć od soboty, natomiast w przypadku wypowiedzeń wyrażonych w miesiącach – od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wypowiedzenie zostało skutecznie złożone przez pracownika lub pracodawcę.
Przykład: jeśli pracujesz u pracodawcy na umowę o pracę na czas określony przez 3 miesiące i złożyć wypowiedzenie w poniedziałek, 1.04 – okres wypowiedzenia zacznie się naliczać od soboty, 5.04 i upłynie 19.04, po dwóch tygodniach.
Warto pamiętać, że do wyliczania długości okresu wypowiedzenia stosuje się staż pracy nie w momencie złożenia wypowiedzenia, ale na jego koniec. Co to oznacza w praktyce?
Składając wypowiedzenie w momencie, kiedy nasz staż pracy wynosi na przykład 5 miesięcy, należy dopilnować, aby okres wypowiedzenia zaczynający się w sobotę po złożeniu pisemnego wypowiedzenia umowy o pracę, nie skończył się przed rozpoczęciem szóstego miesiąca pracy. W takiej sytuacji bowiem okres wypowiedzenia wydłuża się do pełnego miesiąca, chyba że w drodze porozumienia stron pracodawca zgodzi się na zniesienie obowiązku świadczenia pracy w części okresu wypowiedzenia – jednak jest to tylko dobra wola pracodawcy, nie jego obowiązek.
